พยัญชนะในภาษาอาหรับ

พยัญชนะในภาษาอาหรับ

พยัญชนะในภาษาอาหรับมีทั้งหมด 28 ตัว  ดังต่อไปนี้ 

ح หาอ์	ج ญีม	ث ษาอ์	ت ตาอ์	ب บาอ์	ا อลิฟ
س สีน	ز ซาล	ر รออ์	ذ ซาล	د ดาล	خ คออ์
ع อัยนฺ	ظ ซออ์	ط ฏออ์	ض ฎอด	ص ศอด	ش ชีน
م มีม	ل ลาม	ك กาฟ	ق กอฟ	ف ฟาอ์	غ ฆอยนฺ
	ء ฮัมซะฮฺ	ي ยาอ์	و วาว	هـ ฮาอ์	ن นูน

             พยัญชนะในภาษาอาหรับที่แบ่งเป็น 28 ตัว  ในหนังสือบางเล่มอาจแบ่งเป็น 29 ตัวเนื่องจากมีการแยกตัว “อลิฟ”  กับ “ ฮัมซะฮฺ ”  เป็นคนละตัว แต่ในหนังสือเล่มนี้ยังคงแบ่งเป็น 28ตัวเนื่องจากเห็นว่า “ ฮัมซะฮฺ ”  เป็นชื่ออีกชื่อหนึ่งของ “อลิฟ” 

คำถาม  “ฮัมซะฮฺ” กับ“อลิฟ” แตกต่างกันอย่างไร? เมื่อไหร่จะเรียกว่า“ฮัมซะฮฺ”และเมื่อไหร่จะเรียกว่า “อลิฟ”?

คำตอบ 

           1.ฮัมซะฮฺอักษรที่มีเสียงรับสระได้  ทำหน้าที่เป็นพยัญชนะต้นและตัวสะกด ส่วนอลิฟ (ไม่มี  เสียง) เป็นเพียงตัวสะกด หรือตัวช่วยให้สระฟัตหะฮฺออกเสียงยาวขึ้น

           2. ฮัมซะฮฺสามารถเขียนบนอักษรอื่นได้ เช่น  บนอักษร “ ยา ”  ئ(อลิฟบนเรือนยา), บนอักษร “ วาว” ؤ

            (อลิฟบนเรือนวาว), และบนหรือล่างอักษร“ อลิฟ ”   أ   إ   ส่วน อลิฟ เขียนได้รูปเดียว (แต่ทั้งนี้และทั้งนั้น ก็ขึ้นอยู่กับกฏการเขียนเช่นเดียวกัน)

ตารางเทียบเสียงพยัญชนะอาหรับ–ไทย-สัทอักษรสากล

          พยัญชนะเทียบ( Transliteration) ที่ใช้นี้ ถือเอาเสียงที่ใกล้เคียงและความแตกต่างของพยัญชนะที่พอสังเกตได้เป็นสำคัญการออกเสียงให้ถูกต้องนั้น โปรดสังเกตจากการเทียบกับสัทอักษรสากล ( I P A )

พยัญชนะอาหรับ	ชี่อพยัญชนะ	พยัญชนะไทย	สัทอักษรสากล[1]
ا	อลิฟ	อ	ʔ
ء	ฮัมซะฮฺ	อ	ʔ
ب	บาอ์	บ	b
ت	ตาอ์	ต	t
ث	ษาอ์	ษ	θ
ج	ญีม	ญ	ɟ
ح	หาอ์	ห	ħ
خ	คออ์	ค,ข	X
د	ดาล	ด	d
ذ	ซาล	ซ	ð
ر	รออ์	ร	r
ز	ซาล	ซ	z
س	สีน	ส	s
ش	ชีน	ช	ʃ
ص	ศอด	ศ	sm
ض	ฎอด	ฎ	dm
ط	ฏออ์	ฏ	tm

ตารางเทียบเสียงพยัญชนะอาหรับ –ไทย – สัทอักษรสากล (ต่อ)

พยัญชนะอาหรับ	ชี่อพยัญชนะ	พยัญชนะไทย	สัทอักษรสากล
ظ	ซฺออ์	ซฺ	ðm
ع	อัยนฺ	อฺ	ʕ
غ	ฆอยนฺ	ฆ	ʁ
ف	ฟาอ์	ฟ	f
ق	กฺอฟ	กฺ	q
ك	กาฟ	ก	k
ل	ลาม	ล	l
م	มีม	ม	m
ن	นูน	น	n
هـ	ฮาอ์	ฮ	h
و	วาว	ว	w
ي	ยาอ์	ย	j

ข้อควรจำ

-     หน่วยเสียงที่มีสัญลักษณ์พิเศษ  ^m   กำกับเช่น  s^m คือหน่วยเสียงที่มีการเคลื่อนโคนลิ้นไปสู่ผนังคอ

-  เสียงพยัญชนะของภาษาไทยไม่สามารถเทียบเสียงพยัญชนะภาษาอาหรับได้ทั้งหมดจึงเป็นเรื่องยากที่จะเขียนคำอ่านในภาษาไทยให้ตรงกับสำเนียงในภาษาอาหรับ ผู้เรียนควรอาศัยการเทียบจากสัทอักษรสากล และหมั่นฝึกฝนการออกเสียงตามเจ้าของภาษาหรืออาจารย์ผู้สอน

---

[1] The International Phonetic Alphabet ( ravised to 2005 )